In Frankrijk is sedert begin 2022 deel 2 van de LOI EGALIM in voege getreden, en zoals wel vaker heeft deze specifieke Franse wetgeving een impact op buitenlandse bedrijven die naar Frankrijk hun voedingsproducten en dranken exporteren. Deze Franse wet is in principe van toepassing op alle spelers die op de Franse markt actief zijn.

Op welke spelers is deze wetgeving van toepassing? leveranciers, verwerkers en distributeurs van voedingsmiddelen alsook alle voedingsproducten voor dieren.

• Egalim 1 betreft: het uitsluiten van bepaalde voedingsmiddelen, categorieën voedingsmiddelen of producten bestemd voor menselijke en/of dierlijke consumptie met betrekking tot de aankoopprijs van landbouwgrondstoffen en verwerkte producten die voor meer dan 50% uit landbouwgrondstoffen bestaan, welke in de samenstelling van het product worden opgenomen.
• Egalim 2 betreft: het opstellen van een verplicht contract van drie jaar tussen de landbouwer en zijn eerste koper, op basis van indicatoren van de productiekosten en in alle sectoren: dit is het principe van de niet-onderhandelbaarheid van de prijs van de eerste materiële landbouw. Het garandeert eenzelfde prijs voor alle kopers van grote retailers. Als bijkomend element van transparantie: het aan banden leggen van sommige retailpraktijken (promotie, jubileumacties, enz.). 

Het zou evenwel Frankrijk niet zijn indien in de wet duidelijk omschreven zou zijn: “Als de totstandkoming van meerjarige contracten verplicht wordt gesteld in de upstream-relatie, blijft dit slechts optioneel en kan het nog steeds zeer zelden worden gebruikt in de context van de downstream-relatie tussen een industrieel en een voedseldistributeur.” 

Het probleem – zoals vaak met de Franse wetgeving – is dat deze wetgeving in feite uitsluitend op Franse landbouwers en lokale retailers van toepassing is, maar dat in de praktijk ook buitenlandse leveranciers niet van deze ‘verplichtingen’ worden ontslaan… De Franse retailer moet namelijk ALTIJD kunnen bewijzen dat ALLE de door hem/haar verhandelde producten voldoen aan de Franse wetgeving, ongeacht de oorsprong ervan. 

En dan zijn er de ‘product-uitzonderingen’: deze omvatten met name bepaalde soorten honing, bepaalde groenten, planten, wortels en knollen, bepaalde vruchten, granen (in de zin van hoofdstuk 10 van Uitvoeringsverordening (EU) 2020/1577), bepaalde maalderijproducten, oliehoudende zaden en vruchten, zaden en diverse soorten fruit, industriële of geneeskrachtige planten, stro en veevoeder (in de zin van hoofdstuk 12 van Uitvoeringsverordening (EU) 2020/1577), bepaalde oliën, bepaalde suikers, bepaalde moutextracten, bepaalde siropen, bepaalde dranken, alcoholische vloeistoffen en azijn of zelfs bepaalde zouten.

Om te weten of de verkochte producten van de regeling zijn uitgesloten, wordt verwezen naar de gecombineerde nomenclatuur (uitvoeringsverordening (EU) 2020/1577 van de Commissie van 21 september 2020 tot wijziging van bijlage I bij Verordening (EEG) nr. 2658/87 van de Raad over de tarief- en statistieknomenclatuur en het gemeenschappelijk douanetarief).

• Maar opgepast: hou er rekening mee dat de uitsluiting van een product niet betekent dat als wanneer het genoemde product wordt gebruikt bij de vervaardiging van een ander product, dit laatste zowel als product en als grondstof wordt uitgesloten. Voorbeeld: bepaalde oliën zijn uitgesloten, maar als een industrieel een van deze oliën gebruikt om een ​​koekje te maken, wordt niet alleen het koekje weerom in de lijst opgenomen, en wordt de olie in kwestie beschouwd als een landbouwgrondstof in het kader van de transparantieplicht!

Tot slot nog dit: Franse groothandelaars worden van de transparantieverplichting uitgesloten (artikel L.441-1-1 van het Wetboek van Koophandel) en moeten, door middel van verschillende verwijzingen, worden uitgesloten van andere bepalingen, namelijk de verplichting om een ​​overeenkomst te sluiten in overeenstemming met artikel L.443 -8 van het Wetboek van Koophandel (overeenkomst met eventuele koper en geen verhandelbaarheid van het deel van het tarief dat betrekking heeft op de landbouwgrondstof), de verplichting om een ​​indexeringsclausule op te nemen in de huismerkcontracten overeenkomstig artikel L.441-7 van het Wetboek van Koophandel en het verbod op non-discriminatie (artikel L.442-1 van het Wetboek van Koophandel).

• Maar ook hier is de wetgever ambigu: de definitie van ‘groothandelaar’ waarnaar wordt verwezen is die van artikel L. 441-4 van het Wetboek van Koophandel. Volgens dit artikel wordt onder groothandelaar verstaan ​​"elke natuurlijke of rechtspersoon die voor beroepsdoeleinden producten koopt van een of meer leveranciers en deze in hoofdsom doorverkoopt aan andere handelaren, groothandelaren of detailhandelaren, verwerkers of elke andere beroepsbeoefenaar die bevoorraadt voor de behoeften van zijn activiteit. In Frankrijk worden centrale inkoop- of verwijzingscentra voor groothandels gelijkgesteld met groothandels”.  
• Het artikel voegt toe "zijn uitgesloten van het begrip groothandelsbedrijven of groepen natuurlijke of rechtspersonen die direct of indirect een of meer winkels exploiteren of in de distributiesector optreden als centrale inkoop of referentie voor detailhandelsbedrijven". De leer is eerder van mening dat de groothandel moet worden begrepen worden als degene die wat hij koopt voornamelijk aan professionals doorverkoopt, zonder dat het hoofdkarakter van de activiteit van inkoop voor wederverkoop vereist is. Met andere woorden, de hoofdpersoon verwijst uitsluitend naar de kwaliteit van professionaliteit van de kopers, zodat de kwaliteit van groothandel wordt erkend als de wederverkoopactiviteit, en dus zelfs incidenteel of voornamelijk plaatsvindt bij professionals.

Bij een letterlijke interpretatie is het voldoende dat de groothandel een winkel heeft om de tekst niet van toepassing te laten zijn. In ieder geval wordt de onderneming die een gemengde activiteit ontplooit, niet voor al haar activiteiten als groothandel beschouwd.

Meer info:

https://www.lsa-conso.fr/egalim-2-entre-contraintes-et-opportunites-tribune,395816
https://www.lsa-conso.fr/loi-egalim-2-quels-impacts-pour-les-professionnels-concernes,396191

Problemen met deze wet?

• U kan het volgende advokatenkantoor contacteren:

Grall & Associés

63 Avenue de Villiers - 75017 Paris
Tel: +33 1 53 57 31 70
Fax: +33 1 47 20 90 40
E-mail: contact@grall-legal.fr
Contact: Jean-Christophe Grall - Jcgrall@gral-legal.fr