De lockdown heeft de arbeidsmarkt verbrijzeld. In het tweede kwartaal bevriest de COVID-19-uitbraak het aantal aanwervingen volledig (-45,7% in drie maanden), evenals de contractbeëindigingen (-44%).
Bij aanwervingen bereikt de daling van -50,7% (over één jaar) het niveau van tien jaar geleden.
De daling is nog groter voor CDD (contracten voor bepaalde tijd) (-51,9%, vergeleken met -44,2% voor CDI (contracten voor onbepaalde tijd). Tenslotte wierven de TPE (très petites entreprises) twee derde van de rekruten nog geen jaar geleden aan!

Zelfde tendens voor uitzendkrachten (-46,1%) en pensioenen (-47,3%), en hierbij opnieuw een opvallende daling bij CDD (-49,8%, CDI daalde met een derde).
De reden is voornamelijk mechanisch. Er werden minder kortetermijncontracten gesloten.

Maar ook het gedrag is veranderd: vroegtijdige beëindiging van tijdelijke contracten (-48,2%) of, bij vaste contracten, het einde van de proefperiode (-43,2%), ontslagen (-36,7%) en conventionele beëindigingen (-36,1%) zijn sterk afgenomen. Enkel de economische ontslagen (-0,4%) ontsnappen aan deze algemene deflatie.  

Wat bewijst dat staatssteun zijn rol als buffer speelt.

Hoe lang nog?