Wat is toch dat nieuwe gebruik in Amerika waarbij sommige mensen in hun contactgegevens of Twitter-bio ook twee of drie voornaamwoorden vermelden, zoals “she/her”, “he/him/his”, of “they/them”? U kan het maar beter weten.

Je ziet het soms opduiken bij de contactgegevens waarmee iemand uit de VS zijn of haar emails ondertekent. Daar staat dan plots “She/her”, “He/him” of “They/them”. Of, in drieledige vorm “She/her/hers”, “He/him/his”, “They/them/theirs – of varianten daarop.

Het duikt ook op in Twitter-bio’s en andere plekken waar mensen zichzelf presenteren. Zes van de aanvankelijk twintig politici die bij de Democratische Partij een gooi deden naar de nominatie als presidentskandidaat, beleden expliciet hun “preferred pronouns”, ofwel voornaamwoorden. Zo onder meer Elizabeth Warren, Pete Buttigieg, en Kamala Harris (die nu genoemd wordt als mogelijke running-mate van Joe Biden). 

Gender identity

En aan universiteiten – althans de meer progressieve faculteiten – is het sinds een paar jaar meer en meer gebruikelijk dat studenten, wanneer ze bijv. tussenkomen in een groepsdiscussie, zich introduceren met hun naam én hun “pronouns”. Dat kan dan als volgt luiden: “My name is Jane Doe, my pronouns are he/him/his”- waarmee die persoon (vrouwelijk qua biologisch geslacht bij de geboorte) aangeeft zichzelf als mannelijk te zien (qua “gender identity”) en ook zo te willen worden aangesproken.

Net zo goed kan ene John Davis de voornaamwoorden “she/her/hers” hanteren. Of misschien opteren voor “they/them/theirs” - als enkelvoudsvorm, niet als meervoud -, om te ontkomen aan (of zich af te zetten tegen) de traditionele “binaire” indeling van man en vrouw. Bepalend is dus hoe de persoon zichzelf voelt of identificeert en niet het biologische geslacht van de persoon bij de geboorte.

De discussie over genderneutraal taalgebruik en over een niet-binaire opvatting van “gender identity”, die in Vlaanderen voor zover ons bekend nog een veelal academische discussie is, heeft in de VS al merkelijk méér impact op hoe mensen zich in hun dagelijkse omgang voorstellen. Niet bij de meerderheid van de  Amerikanen, wel bij een groeiende minderheid, vooral aan progressieve zijde. En niet alleen in LGBTQ-middens, maar net zo goed bij heteroseksuele cisgenders (zoekt u dat woord zelf maar eens op). Wie “preferred pronouns” uitdrukt, geeft aan voorstander te zijn van een samenleving die “inclusief” wil zijn voor al wie zich niet goed voelt in de traditionele binaire mannetje/vrouwtje-opdeling.

Word of the Year: They

De discussie én het concrete gebruik van de voornaamwoorden is toch al in die mate doorgedrongen in de Amerikaanse samenleving dat de befaamde woordenboeken-uitgever Merriam-Webster het woord “they”, als enkelvoudig (!) voornaamwoord, uitriep tot “Woord van het Jaar 2019”.

’t Is maar dat u het weet, wanneer een klant of leverancier uit de VS zich bij u zou introduceren mét “pronouns” erbij, of wanneer u op sociale media of onderaan een email-handtekening zulke vermelding van voornaamwoorden ziet.

Meer duiding kan u vinden via de links die we hier onderaan meegeven.

P.S. De tweede zin van dit artikel had dus mogen luiden: “Je ziet het soms opduiken bij de contactgegevens waarmee iemand uit de VS hun emails ondertekent.”0