De Corona pandemie heeft Turkije zwaar getroffen. Het tweede kwartaal van 2020 kende een crimping van de economie met 9,9%. Snel daarna was een V-vormig herstel te merken, maar Turkije heeft in het verleden vaak V-vormig herstel gehad dat niet duurzaam blijkt te zijn. In de 2 zware Covid jaren 2020 en 2021 heeft het toerisme -een belangrijke bron van inkomsten voor Turkije- zwaar te lijden gehad onder de reisbeperkingen. In 2022 ziet Turkije opnieuw veel toeristen aan zijn neus voorbij gaan door de oorlog in Oekraïne.

Het eerste kwartaal van 2022 werd gekenmerkt door de sterke achteruitgang van economische indicatoren. Ondanks de positieve economische groei voor 2021, blijft de Turkse economie structurele zwakheden vertonen zoals een hoge inflatie en werkloosheid, een zwakke wisselkoers en een tekort op de lopende rekening. De inflatie bereikte haar hoogste niveau van de laatste 20 jaar, die voor een deel te wijten was aan een scherpe toename van mondiale voedsel- en energieprijzen en het onorthodoxe monetaire beleid van de afgelopen maanden. De lopende rekening dook diep in de rode cijfers, het tekort bereikte haar hoogste niveau van de afgelopen 4 jaar in januari 2022. De Turkse Lira verliest opnieuw terrein.

De Turkse overheid probeert met de lage koers van de Turkse Lira de export en de tewerkstelling een boost te geven. De president wil van Turkije het nieuwe “China”maken: de fabriek van de wereld. Daarbij worden de uitdagingen waarmee exportbedrijven geconfronteerd worden over het hoofd gezien, met name de stijgende prijzen voor energie en geïmporteerde grondstoffen en hoge productiekosten door de aanhoudende inflatie. In werkelijkheid drijft de Turkse economie steeds verder weg van de vooropgestelde macro-economische doelstellingen van de regering.

Na een sterke economische groei in 2021 zijn de verwachtingen voor 2022 minder rooskleurig. Verschillende Internationale Economische Instellingen verwachten een significante vertraging van Turkse groei voor 2022 - maximaal tussen 2 en 3%. Recent stelde de Wereldbank in haar rapport “Europe and Central Asia Economic Update” haar groeiverwachting voor Turkije voor 2022 opnieuw naar beneden bij tot 1,4%, als gevolgvan de oorlog in Oekraine.

Op 4 april publiceerde de Turkse overheid de meest recente inflatiecijfers. De jaarlijkse inflatie bereikte haar hoogste niveau in 20 jaar: in maart bedroeg de consumentenprijsindex (CPI) 61,14%. Onafhankelijk academici schetsten echter opnieuw een somberder beeld van de Turkse inflatie. Volgens de ENAG-groep bedraagt de CPI 142,63%. Dit soort onafhankelijke analyses zou echter aan banden gelegd en economische onderzoekers die onofficiële data publiceren zonder voorafgaande toestemming van het Turkse Instituut voor de Statistiek zouden tot 3 jaar celstraf kunnen krijgen.

Hoewel de Turkse export recentelijk gestegen is tot ongeziene hoogtes blijft de handelsbalans negatief omwille van nog sneller stijgende importcijfers.

Op vlak van tewerkstelling blijft Turkije met hoge werkloosheidscijfers kampen. Ook hier dienen de cijfers van het Turkse Instituut voor Statistiek met een korreltje zout genomen te worden. Volgens die laatste daalde de werkloosheid in 2021 met 1,1% t.o.v 2020, maar volgens het bureau dat werkloosheidsuitkeringen uitreikt zijn er 980 000 werklozen méér dan aangegeven door het Turkse Instituut voor Statistiek. Vooral de jongerenwerkloosheid is problematisch.

De onorthodoxe monetaire politiek van Turkije doet vele economisten in het haar krabben. Die hebben hoe langer hoe meer moeite om voorspellingen te doen, omdat ze zich op ongekend terrein dienen te begeven. Enkel de tijd zal uitwijzen in welke richtign de Turke economie zal evolueren.

Sinds 2000 heeft Turkije een indrukwekkende sociale en economische vooruitgang gekend, die leidde tot verhoogde werkzaamheidsgraad en hogere inkomens, waardoor Turkije evolueerde naar een “hoger-midden-inkomen” land.

Turkije werkte op lange termijn en implementeerde ambitieuze hervormingen op verschillende vlakken. Overheidsprogramma’s focusten op kwetsbare groepen en achtergestelde regio’s. Tussen 2002 en 2015 halveerde de armoede, en de extreme armoede nam zelfs nog sneller af.

In dezelfde periode kende Turkije een snelle urbanisatie, was er een sterk macro-economisch kader, een duidelijke fiscale politiek, openheid wat betreft buitenlandse handel, en een versnelde harmonisering met de EU van de vele wetten en regelgeving. Turkije is ook de globale crisis van 2008/2009 zonder veel kleerscheuren te boven gekomen. Daarenboven heeft het ook meer dan 3,6 miljoen Syrische vluchtelingen opgevangen op een goede manier.

Na een aantal jaren van sterke groei van het bbp, kwam echter in 2018 een kentering en gaat het Turkije sindsdien niet meer echt voor de wind. Groeiende economische kwetsbaarheid en een externe omgeving die veel uitdagender is, lijken de verwezenlijken die sinds 2000 gerealiseerd werden, te ondermijnen.

De Corona pandemie heeft ook Turkije zwaar getroffen. In Q2 2020 was een inkrimping van de economie met 9,9% te zien. Snel daarna was een V-vormig herstel te merken, maar Turkije heeft in het verleden vaak V-vormig herstel gehad dat niet duurzaam blijkt te zijn. In de 2 zware Covid jaren – 2020 en 2021 heeft het toerisme, wat een belangrijke bron van inkomsten is voor Turkije,  zwaar te lijden gehad onder de reisbeperkingen en in 2022 ziet Turkije opnieuw grote groepen potentiële toeristen aan zijn neus voorbij gaan door de oorlog in Oekraïne.

Het eerste kwartaal van 2022 werd gekenmerkt door de sterke achteruitgang van economische indicatoren. Ondanks de positieve economische groei voor 2021, blijft de Turkse  economie structurele zwakheden vertonen zoals een hoge inflatie en werkloosheid, een zwakke wisselkoers en een tekort op de lopende rekening. De inflatie bereikte haar hoogste niveau van de laatste 20 jaar, die voor een deel te wijten was aan een scherpe toename van mondiale voedsel- en energieprijzen en het onorthodoxe monetaire beleid van de afgelopen maanden. De lopende rekening dook diep in de rode cijfers, het tekort bereikte haar hoogste niveau van de afgelopen 4 jaar in januari 2022. De Turkse Lira verliest opnieuw terrein.

De Turkse overheid probeert met de lage koers van de Turkse Lira de export, en tevens de tewerkstelling, een boost te geven. De president wil van Turkije het nieuwe “China” maken: de fabriek van de wereld. Daarbij worden wel de uitdagingen waarmee exportbedrijven geconfronteerd worden over het hoofd gezien, met name de stijgende prijzen voor energie en geïmporteerde grondstoffen, en hoog oplopende productiekosten door de aanhoudende inflatie. In werkelijkheid drijft de Turkse economie steeds verder weg van de vooropgestelde macro-economische doelstellingen van de regering. 

Na een sterke economische groei in 2021 zijn de verwachtingen voor 2022 minder rooskleurig. Verschillende Internationale Economische Instellingen verwachten een significante vertraging van Turkse groei voor 2022 - maximaal tussen 2 & 3%. Recent stelde de Wereldbank in haar rapport “Europe and Central Asia Economic Update” haar groeiverwachting voor Turkije voor 2022 opnieuw naar beneden bij tot 1,4%, als gevolg van de oorlog in Oekraine.

Op 4 april publiceerde de Turkse overheid de meest recente inflatiecijfers. De jaarlijkse inflatie bereikte haar hoogste niveau in 20 jaar: in maart bedroeg de consumentenprijsindex (CPI) 61,14%. Onafhankelijk academici schetsten echter opnieuw een somberder beeld van de Turkse inflatie, volgens de ENAG-groep bedraagt de CPI 142,63%. Dit soort onafhankelijke analyses zou echter aan banden gelegd en economische onderzoekers die onofficiële data publiceren zonder voorafgaandelijke toestemming van het Turkse Instituut voor de Statistiek zouden tot 3 jaar celstraf kunnen krijgen.   

Hoewel de Turkse export recentelijk gestegen is tot ongeziene hoogtes blijft de handelsbalans negatief omwille van nog sneller stijgende importcijfers.

Op vlak van tewerkstelling blijft Turkije met hoge werkloosheidscijfers kampen. Ook hier dienen de cijfers van het Turkse Instituut voor Statistiek met een korreltje zout genomen te worden. Volgens die laatste daalde de werkloosheid in 2021 met 1,1% t.o.v 2020, maar volgens het bureau dat werkloosheidsuitkeringen uitreikt zijn er 980 000 werklozen méér dan aangegeven door het Turkse Instituut voor Statistiek. Vooral de jongerenwerkloosheid is problematisch.

De onorthodoxe monetaire politiek van Turkije doet vele economisten in het haar krabben. Die hebben hoe langer hoe meer moeite om voorspellingen te doen, omdat ze zich op ongekend terrein dienen te begeven. Enkel de tijd zal uitwijzen in welke richtign de Turke economie zal evolueren.